Τα μάτια , που αγάπησα,

δεν έχασαν τίποτα από τον εξαίσιο χρωματισμό τους..

Το βλέμμα, εξακολουθεί να είναι γατίσιο..

Το χαμόγελο, διατήρησε την τρυφερότητα του όλη..

η πνοή του, την ηδύ της..

η φωνή του, ίσως να είναι, ακόμα πιο ερωτική..

αλλά όταν ανοίγω τα μάτια να τον δω , δεν δύναμαι..

τα κλείνω κ μόνον έτσι η μορφή του αποτυπώνεται

στην γεμάτη προδοτικές ρυτίδες, ψυχή μου..

Τα μάτια , που αγάπησα , είναι

πάντοτε πόρτες του Ήλιου ..

τα μάτια της πιο μεγάλης μέρας του Καλοκαιριού..

Το φως των δικών μου ματιών τρεμουλιάζει ,

σε ένα "εδώ"..

κ τυφλώνεται σε ένα "εκεί .."..