Δεν θέλω άλλο να καταφεύγω σε μύθους..

Η ζωή από μόνη της είναι τόσο μαγική, που ξεπερνά και τις πιο τρελές προσδοκίες μας. Μας λείπει εκείνη η καθαρά όραση, που μπορεί να διακρίνει με κατανόηση την πολυπλοκότητα της, την δυσκολία της , όπως πολλές φορές μουρμουρίζουμε: " ..η ζωή είναι δύσκολη.." σ' αντίθεση με τι; με το αντίθετο της; με το θάνατο; παιχνίδι είναι η ζωή , μπαλαρίνα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου..

Τα μικρά παιδιά δεν φτιάχνουν μύθους , γιατί τα παιδιά ζουν απευθείας, χωρίς διερμηνείς, δεκανίκια και μεσάζοντες. Η πραγματικότητα των παιδιών είναι τα δικά μας παραμύθια και η παραμυθία μας για τον χαμένο παράδεισο στην εξορία μας. Τα παιδιά από μόνα τους ξέρουν. Μπορούν να αποκρυπτογραφούν τα μαγικά κ να φαντάζουν απλά, γήινα κ καθημερινά..κ σίγουρα δικά τους..

Απάντησε μου..πότε χάσαμε το παιδί από μέσα μας;το στραγγαλίσαμε;

Απάντησε μου..πως διαπράξαμε τέτοιο έγκλημα;