Τετάρτη, Ιουνίου 27, 2007






Καθώς σκέφτομαι τη χθεσινή μου κουβεντούλα με τη Σοφία χίλιες σκέψεις χορεύουν στο μυαλό μου.
Ίσως πάλι φταίει κ η αφόρητη ζέστη , που με τεμπελιάζει κ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου. Προτιμώ να σκέφτομαι και να θυμάμαι ιστορίες παλιές..Και πάντα να αναπηδούν από παλιά οι στίχοι του Μαγιακόφσκι:
Ζωσμένος φλόγες
Μένω
Πάνω στην άσβεστη πυρά
Του ακατόρθωτου έρωτα.
Σιχαίνομαι τον εαυτό μου , που αφέθηκα σε πρόχειρες λύσεις, σε μόνιμες προσωρινότητες.Που αφέθηκα σ΄ότι μου έτυχε, όσο μακρινό κ αν ήταν από την ψυχή μου.
Αν η ζωή μου δεν έχει την ποιότητα που πιστεύω κ έχω πραγματικά ανάγκη, τι να την κάνω..
Μας κερδίζουν οι ποσότητες στο τέλος.Η νίκη της ποσότητας είναι η σήψη.
Για το λόγο, που φτιάχνουμε θεούς, φτιάχνουμε και έρωτες:από μοναξιά.Ύστερα τα δημιούργημα μας ξεφεύγει, θεοί κ έρωτες ξεφεύγουν από τα χέρια μας, ελευθερώνονται , μας επιβάλλονται, μας δυναστεύουν.
Πάντα πίστευα, ότι έχω χρόνο να πραγματώσω τον αληθινό εαυτό μου κάποτε. Απόψε κοιτιέμαι χωρίς υπεκφυγές. Έχω περάσει καιρό τώρα τα τριάντα –το ορόσημο-πότε πια; Τώρα ή ποτέ κ πίσω πια δε θα κάνω , αν τώρα δεν τολμήσω , αργότερα θα είναι πολύ αργά.
Θυμάμαι έναν-έναν τους φίλους μου, τις οικογένειες τους, τη μανία τους για επάγγελμα κ επιτυχία, για αναγνωρισιμότητα ΚΑΙ ΚΥΡΙΩς για ασφάλεια!!
Είμαι εκτός.Χρόνο με το χρόνο μένω όλο κ πιο πολύ εκτός.Πότε, πότε στις πιο βαθιές καταδύσεις μου μέσα στον εαυτό μου, παιδεύομαι με αυτά τα πανάρχαια ερωτηματικά του πεπρωμένου και της ελευθερίας, για το πόσο πραγματικά είναι ελεύθερος κανείς να διαλέγει κα να κανονίζει τη ζωή του κ για το πόσο μια προκαθορισμένη ζωή του επιβάλλεται.Ντρέπομαι να υποθέσω το δεύτερο.Βαρέθηκα όμως να ζω με απογοητεύσεις.


Η ταλαιπωρία των ανεμοδαρμένων αμφισβητήσεων με έχει πια λυγίσει,τις μισώ τις αμφισβητήσεις μου..

Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007

Αυτονόητες σκέψεις



Shakespeare: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι δικός σου. Αν όχι, πάρε δηλητήριο και αυτοκτόνησε για χάρη του.

Αισιόδοξος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Μην ανησυχείς, θα ξαναγυρίσει. Καχύποπτος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Άν γυρίσει, ρώτησέ τον που πήγε. Ανυπόμονος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν δεν γυρίσει γρήγορα, ξέχασέ τον. Υπομονετικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν δεν γυρίσει, περίμενε μέχρι να το κάνει.

Παιχνιδιάρης: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... *Αν γυρίσει και εάν τον αγαπάς ακόμη, άστον πάλι να φύγει.

Δικηγόρος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Το άρθρο 1α της Παραγράφου 13α-1 της δεύτερης τροπολογίας περί συζύγων, του Αστικού Δικαίου δηλώνει ξεκάθαρα οτι....

Bill Gates: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν γυρίσει, μπορείς να τον χρεώσεις με τα έξοδα επανεγκατάστασης άλλα και να τον προειδοποιήσεις οτι σύντομα θα πρέπει να υποστεί και κάποιες αναβαθμίσεις.

Βιολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... ..θα εξελιχθεί.

Στατιστικολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν σε αγαπάει, η πιθανότητα να γυρίσει είναι μεγάλη. Αν όχι, η κατανομή Weibull και η σχέση σου ήταν αβέβαιη έτσι κι αλλιώς.

Πωλητής: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει... Σύμφωνοι. Αν όχι, δεν πειράζει. Επόμενοοος.

Σβαρτζενέγκερ: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... ΗΕ 'LL BE BACK!

Ασφαλιστής: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, υπόγραψε συμβόλαιο μαζί του. Αν δεν γυρίσει, συνέχισε να τον ακολουθείς και μην εγκαταλείψεις ποτέ!

Φυσικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι εξαιτίας της έλξης. Αν όχι η τριβή είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη ή η σύγκρουση κατά την επιστροφή ήταν ελαστική.

Μαθηματικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, 1 + 1 = 2 (αξιωματικά) Αν όχι, Y = 2X - log(0.46Y^2 + (cos(52/34X)) x 5Y^(-0.5 )c) Όπου c είναι μια σταθερά που τείνει στο άπειρο.
Λογικά...: Αν αγαπάς κάποιον ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;;; ΑΝΟΗΤΕ!!!


Σημείωση:Μου το έστειλε μια φίλη μου κ μου άρεσε πολύ.

Αν και μια δεύτερη σκέψη μου λέει , ότι "αν αγαπάς πολύ , τίποτε δεν απαιτείς να είναι δικό σου, ούτε καν κ ιδίως ο αγαπημένος μου"..

Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2007

mitropanos - kardia enos aggelou

Το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνεια κ με ξυπνάει η ερημιά..

Σάββατο, Ιουνίου 09, 2007

Pasxalidis Komotini

πίσω απο τις γρίλιες..

Αποφεύγω να αναρωτηθώ εσύ τι κάνεις τώρα.
Τι είμαι εγώ για σένα αυτή την εποχή, ακόμα και τι ήμουνα ποτέ.
Δεν μπορώ να ξέρω, ούτε τολμώ να υποθέσω.
Το σενάριο ζωής του καθένα μας τραβάει τον μοναχικό του δρόμο , με τις δικές του μοναδικές σημασίες, σημάδια και σήμαντρα.Τα σενάρια μαςτραβάνε χωριστά, παράλληλα, αλλού κι αλλού, κάπου για λίγο εφάπτονατι ή διχοτομούνται.Στο σημείο τομής παίζονται τα δράματα, όσο διαρκούν κι όσο κρατά ο α πόηχος τους.Το ένα πρόσωπο μπορεί αν είναι ήρωας μέσα στο σενάριο του άλλου, ενώ το άλλο μικρός κομπάρσος στο σενάριο του πρώτου.Οι ρόλοι μας σπάνια ανταποκρίνονται και οι ατάκες μας σπάνια κολλάνε.
Αποδεύγω να αναρωτηθώ τι σημασία είχα για σένα.Τη σημασία μου σ΄'οσα τώρα θυμάσαι.Μόνο τη δικιά σου σημασία μέσα μου ανιχνεύω , σκάβοντας σπηλιές, λαγούμια υπόγεια ατελείωτα.Η ανάγκη μου να σε αποκρυπτογραφήσω με ανγκάει να μελετώ τη γεωγραφία της ύπαρξης μου.Για νε σε εντοπίσω πάνω μου ασχολούμαι με μένα.

Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007

I Mera Ekini Den Tha Argisi spyridonFILM

Η μέρα εκείνη δε θ'αργήσει..

Σ’ευγνωμονώ, που υπήρξες τόσο καταστροφικός πάνω μου.
Αν εσύ δεν με θρυμμάτιζες πάντα μου θ’απόμενα έγκλειστη στη στενή φυλακή της μετριότητας που ζούσα. Λιγάκι καλή, λιγάκι κακή, λιγάκι ευχαριστημένη, λιγάκι δυσαρεστημένη, λιγάκι αγαθή, λιγάκι πονηρή, λιγάκι επιτυχημένη , λιγάκι αποτυχημένη.
Αν δεν με έκανες έτσι πολύ δυστυχισμένη δεν θα την υποψιαζόμουνα την αληθινή ευτυχία. Αν δεν με απέλπιζες τόσο βαθιά κ βαριά δεν θα την έβρισκα την αξία της ελπίδας κ αν δεν με έσερνες κοντά στο θάνατο δε θα ανακάλυπτα μέσα μου πόση μπορεί αν είναι η δύναμη της ζωής.
Οι ερωτικές μας οι στιγμές, οι ελάχιστες , οι λειψές , οι ακριβοπληρωμένες, απίστευτο αλλά φανέρωσαν εξάψεις αλήθειας , που με κάψανε χωρίς ακόμα να με κατακάψουνε, όπως θέλω να πιστεύω. Που μου ξύπνησαν αναμνήσεις παμπάλαιες και ζωντανές και με ξέβρασαν εδώ, στην ερημιά, οδοιπόρο της επιστροφής μου.
Είναι και η απομόνωση μια ηδονή κάποτε , δυνατότερη απ πολλές .
Σα νεκρό περιστέρι πριν προλάβει να παραδώσει το μήνυμα έπεσε ο καημός σου στη ζωή μου την άχαρη και ανόητη και με ξεσήκωσε.Να πάρω τους δρόμους και να αναζητώ νόημα και χάρη.
Είναι αλήθεια στιγμές που ξεσηκώνομαι πολύ. Οι διαστάσεις μου αρνούνται τα μέτρα που συνηθίσανε να αποδέχονται.Ανασττώνομαι και ζητώ επιτακτικά αυτό που δεν ξέρω. Αυτό που με ελκύει κρυμμένο πίσω από πέπλους πυκνούς.
Είναι πάλι στιγμές , που με αχρηστεύουν, με εξευτελίζουν. Οι ραδιουργίες της μνήμης είναι ανυπόφορες .Συνεργάζεται με τους χειρότερους πόθους μου και μαγειρεύουν υλικά από το παρελθόν μου με παραισθησιογόνα βοτάνια Φοβάμαι. Σκέψου , πως ξημερώνουν κάποιες μέρες, που ξυπνώ γεμάτη από τις εικόνες σου, που επιθυμώ , όσο τίποτε να απολησμονήσω. Το πιο απίθανο καταφέρνει να γίνεται συνειρμός, σε ότι πίστευα αποξεχασμένο και το σέρνει έξω.Η μνήμη του μυαλού μεταμορφώνεται σε μνήμη καρδιάς , η μνήμη της καρδιάς σ ε μνήμη κορμιού και πάλι από την αρχή και ξανά και ξανά.. Έχω γίνει ένα ευπαθές ραντάρ μνήμης γνήσιας και μνήμης παραποιημένης.
Δεν ξέρω τι με περιμένει από δω κ μπρος..

Τις πεταλούδες γιατί τις λένε ψυχές;

Τις πεταλούδες γιατί τις λένε ψυχές;

Ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο χθες βράδυ, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία, ανάμεσα σ΄αυτό που έχω και σ’αυτό που επιθυμώ, αυτό που ορίζω κ αυτό που με ορίζει, ανάμεσα στο χθες και το αύριο, ανάμεσα στο κρεβάτι μου και τον ουρανό, ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο ίσως, εκεί, στο σπάνιο ανάμεσα, άκουσα απαλό θρόισμα , ράγισμα της ατμόσφαιρας, πετάρισμα.
Με κλειστά τα μάτια την έβλεπα.
Μια μαύρη πεταλούδα μέσα στο μαύρο σκοτάδι, πετούσε λοξά , κουνώντας με κάποιο κόπο τα φτερά της. Σαν οιωνός πετούσε, σαν επαγγελία. Ελπίδα πως το κλειστό κουκούλι της μοναξιάς μου , ίσως ανοίξει και βγει κάποτε τσαλακωμένη η μαύρη πεταλούδα της μοναξιάς.
Πεταλούδα σε μαύρο χρώμα, όχι το πένθιμο, όχι το σκληρό. Μαύρο , όπως το μαύρο διαμάντι, το ανεκτίμητο το μαύρο χώμα το εύφορο, το μαύρο αίμα το παντοδύναμο, το μαύρο τριαντάφυλλο το εξαιρετικά όμορφο. Πετάρισε για λίγο και έσβησε. Έσβησα και εγώ σε βυθούς ονείρων , που δεν θυμάμαι.

Frida Kahlo

Frida MV ---- Purest of Pain

Φίλιππος Πλιάτσικας- Πηγαίνω μόνος

Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2007

Alkinoos Ioannidis - Kathreftis

pix lax ( lost souls) greek music


Κύριε αμάρτησα ενώπιόν σου
ονειρεύτηκα πολύ έτσι ξέχασα να ζήσω
μόνο μ’ ένα μυστικό που τόχα μάθει από παιδί
ξαναγύριζα στον πραγματικό κόσμο
αλλά κανείς δεν με γνώριζε σαν τους
θαυματοποιούς που χάρισαν όλη μέρα
το χαμόγελο στα παιδιά και το βράδυ
γυρίζουν στη σοφίτα τους πιο φτωχοί
κι απ’ τους αγγέλους ζήσαμε πάντα αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε,για λίγο . . .
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.


Τάσος Λειβαδίτης

Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007

Μια γεύση τρικυμίας στα κλειστά χείλη..