Σάββατο, Ιουνίου 09, 2007

Αποφεύγω να αναρωτηθώ εσύ τι κάνεις τώρα.
Τι είμαι εγώ για σένα αυτή την εποχή, ακόμα και τι ήμουνα ποτέ.
Δεν μπορώ να ξέρω, ούτε τολμώ να υποθέσω.
Το σενάριο ζωής του καθένα μας τραβάει τον μοναχικό του δρόμο , με τις δικές του μοναδικές σημασίες, σημάδια και σήμαντρα.Τα σενάρια μαςτραβάνε χωριστά, παράλληλα, αλλού κι αλλού, κάπου για λίγο εφάπτονατι ή διχοτομούνται.Στο σημείο τομής παίζονται τα δράματα, όσο διαρκούν κι όσο κρατά ο α πόηχος τους.Το ένα πρόσωπο μπορεί αν είναι ήρωας μέσα στο σενάριο του άλλου, ενώ το άλλο μικρός κομπάρσος στο σενάριο του πρώτου.Οι ρόλοι μας σπάνια ανταποκρίνονται και οι ατάκες μας σπάνια κολλάνε.
Αποδεύγω να αναρωτηθώ τι σημασία είχα για σένα.Τη σημασία μου σ΄'οσα τώρα θυμάσαι.Μόνο τη δικιά σου σημασία μέσα μου ανιχνεύω , σκάβοντας σπηλιές, λαγούμια υπόγεια ατελείωτα.Η ανάγκη μου να σε αποκρυπτογραφήσω με ανγκάει να μελετώ τη γεωγραφία της ύπαρξης μου.Για νε σε εντοπίσω πάνω μου ασχολούμαι με μένα.

2 αποκρισεις..:

Πυθαγόρας Σάμιος είπε...

Αυτό που γράφεις ταιριάζει με κάτι που σκεφτόμουνα αυτές τις μέρες.
Πως δηλαδή κάθε γνωριμία μας, κάθε έρωτάς μας αφήνει ένα ιδιαίτερο αποτύπωμα, που είναι συνδυασμός και των δύο πλευρών.
Εννοώ ότι το αποτύπωμα που θα αφήσει ένα άτομο (με ερωτική σχέση) σε μάς, θα διαφέρει από το αποτύπωμα που θα αφήσει το ίδιο άτομο σε μια άλλη του σχέση.
Οπότε συμπέρασμα (και δίδαγμα) θα βγάλουμε με ενδοσκόπηση.
Μήπως όμως όλο αυτό είναι μεγάλη κουβέντα;

Moira είπε...

Δεν πρόκειται για κουβέντα.Πρόκειται για άθλο.. Προσωπικό στοίχημα.Υπέρβαση..
Δεν θέλω πλέον να καταφεύγω σε μύθους.Η ζωή απο μόνη της είναι τόσο μαγική (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι), που ξεπερνά κάθε προσδοκία μας.Μας λείπει όπως εκείνη η καθαρή όραση που μπορεί να διακρίνει την πολυπλοκότητα της.
Ονειρεύομαι να καταφέρω να παραδεχτώ , πως τίποτα δεν ξέρω πια και ταπεινή να αφεθώ στης ζωής τα χέρια.Να παραδεχτώ τις αδυναμίες μου...
Οι μνήμες μου όμως αντιστέκονται.Αγωνίζομαι να τις ελέγξω και να τις γνωρίσω.
Κ οι εραστές; Ο έρωτας;Ο έρωτας , που απαιτεί το άπειρο παντοτινό λίγες στιγμές καταφέρνει να κατέχει κ λιώνει.Οέρωτας δεν φτάνει στο στόχο του.Τα θέλει όλα και δεν συμβιβάζεται με λίγα,τα μπορεί όλα ενώ εμείς δεν τα μπορούμε.Ο έρωτας πονά κ ασφυκτιά γιατί δεν ολοκληρώνεται.
Κ οι εραστές;Δεν είναι τόσο που ζητούν να αγαπηθούν.όχι.Είναι που ζητούν να αγαπήσουν τον ευατό τους μέσα απο τον άλλο.Για να μπορούν να αντέχουν τις ώρες τις μοναχικές.Για να ιχνογραφεί η είκόνα του έρωτα τους , τη μοναξιά τους.