Παρασκευή, Ιουλίου 11, 2008

Καιρός να φύγω..
Κατέστη
η Μνήμη ..
στο ακυβέρνητο κορμί..
αδυσώπητη..

Κ όπως αγωνιζόμουν να βρω..
την σκοτεινή μου αρχή..
κανένα τέλος δεν φώτιζε το σώμα μου..

Κ η Πλάνη ..
παντού να τριγυρίζει..
Κ το αίνιγμα..
Κ η Κραυγή..
Εκείνη η ασώματη κραυγή..

σε κύκλους αλλεπάλληλους κ ομόκεντρους..
εξισωμένη με την πλέον φριχτή..
την πλέον απόλυτη οδύνη..

εσήμαινε τον θάνατο..
ή την επιστροφή από τον θάνατο;..

κ η δύναμη της ..
ξεπέρναγε για πάντα πια
το φράγμα ..
της κορυφαίας αίσθησης..

Τρίτη, Ιουλίου 01, 2008

"Ο δάσκαλος της θλίψης σου θα γίνω"..



Κ ως να στεγνώσουν οι Μοίρες..
το τελευταίο φουστάνι τους..
Ώσπου να μάθουν οι Ουρανοί..
τ' όνομα της Οργής σου..
Ως να γεράσουν οι Άγγελοι..

Θα χτυπιέσαι στα σύνορα..
του Θρήνου σου..
με την ευχή μιας μάνας..
μ'ενός αντάρτη την κραυγή..
με το τραγούδι ενός νεκρού..

που λύπησε το θάνατο..
γυρνώντας πίσω απαρατήρητος...