Ακολούθησα την καρδιά μου, έριξα άγκυρα κ κατέβηκα μαζί της..

Εκεί στο βάθος υπάρχει κάτι δικό μου..

Κάτι ζεστό, κάτι απέραντα γλυκό..

Πόσο ζεστή είναι ακόμη η καρδιά μου..

Η λάσπη είναι ζεστή , για εκείνους που τα έχασαν όλα..

Για εκείνους , που πάγωσαν μπρος στην αδιαφορία..

Κ είναι πολλοί..

Είναι πάμπολλοι,εκείνοι που έπαψαν να ζητούν..

Εκείνοι με τα σβησμένα πρόσωπα..

Η λάσπη για εκείνους είναι χαρά..

Γεμίζουν τις άδειες χούφτες τους κ σκεπάζουν το πρόσωπο τους..

Κ έτσι μόνον έτσι μπορούν να χαμογελούν..

Κ ύστερα δύναμη κ πλημμύρα λαχτάρας..

Προσμονή κ όνειρα , πολλά τα όνειρα μέσα στη λάσπη..

Σημείωση: η φωτογραφία είναι ιδιοκτησίας sandess.gr