το αίμα, ήμερο σαν πρόβατο..
κόκκινο σαν ουρανός..
έρχεται να συναντήσει τα πόδια σου..
Από τότε , που άνοιξες την πορτούλα κρυφά..
Aπό τότε , που πέρασε η αγάπη στο σώμα σου..
ανθίζουν οι ροδιές το Χειμώνα..
Δεν μπορώ να μιλήσω για σένα..
Δεν μπορώ να καθορίσω τα όρια της παρουσίας σου..
Της απουσίας μόνον..
Όταν λείπεις πενθεί..
ο τόπος που εσύ άνθιζες ..
1 αποκρισεις..:
σκαβω αρχεγονη ψυχη και χανομαι σε γνωριμη αβυσσο
σκαπανη ο νους κι ανακαλυπτει Θησαυρο...
γυρνουν πισω κουβεντες και σκεψεις....
το μελλον αντικατοπτρισμος παρελθοντος
πενθει η στιγμη στην απουσια της φωνης σου...
alter ego... ο ψιθυρος και τα εντος εκρίγνει...
ειμαρμενη μου....
ακολουθια...
Δημοσίευση σχολίου