Σάββατο, Μαρτίου 22, 2008

Μικρό παιδί..







το αίμα, ήμερο σαν πρόβατο..


κόκκινο σαν ουρανός..


έρχεται να συναντήσει τα πόδια σου..


Από τότε , που άνοιξες την πορτούλα κρυφά..


Aπό τότε , που πέρασε η αγάπη στο σώμα σου..


ανθίζουν οι ροδιές το Χειμώνα..


Δεν μπορώ να μιλήσω για σένα..


Δεν μπορώ να καθορίσω τα όρια της παρουσίας σου..


Της απουσίας μόνον..


Όταν λείπεις πενθεί..


ο τόπος που εσύ άνθιζες ..



1 αποκρισεις..:

Μαρινα ..... είπε...

σκαβω αρχεγονη ψυχη και χανομαι σε γνωριμη αβυσσο

σκαπανη ο νους κι ανακαλυπτει Θησαυρο...

γυρνουν πισω κουβεντες και σκεψεις....
το μελλον αντικατοπτρισμος παρελθοντος

πενθει η στιγμη στην απουσια της φωνης σου...

alter ego... ο ψιθυρος και τα εντος εκρίγνει...

ειμαρμενη μου....
ακολουθια...