Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008

Πέτα..

ΥΜΝΟΣ..

Σκόρπιο Αίμα
Σκαλί-σκαλί πάει ο Ιγνάθιο*
το θάνατό του φορτωμένος.
Γύρευε να 'βρει την αυγή
μα πουθενά η αυγή δεν ήταν.
Γυρεύει τη σωστή θωριά του
και τ' όνειρό του αλλάζει δρόμο.

Γύρευε τ' όμορφο κορμί του
και βρήκε το χυμένο του αίμα.
Στιγμή δεν έκλεισε τα μάτια

που είδε τα κέρατα κοντά του,
όμως οι τρομερές μανάδες ανασηκώσαν το κεφάλι.

Κι από τα βοσκοτόπια πέρα
ήρθ' ένα μυστικό τραγούδι
που αγελαδάρηδες ομίχλης
τραγούδαγαν σε ουράνιους ταύρους.
Δεν είχε άρχοντα η Σεβίλλια μπροστά του


για να παραβγεί
ούτε σπαθί σαν το σπαθί του
ούτε καρδιά να 'ν' τόσο αληθινή.
Σαν ποταμός από λιοντάρια
η ξακουσμένη του αντρειοσύνη,
και σαν σε πέτρα σκαλισμένη
η στοχασιά του η μετρημένη.
Τώρα για πάντα πια κοιμάται.


Τώρα τα μούσκλια και τα χόρτα
με δάχτυλα
που δε λαθεύουν
το άνθος ανοίγουν του μυαλού του.
Και το τραγουδιστό του αίμα
κυλάει σε βάλτους και λιβάδια,
γλιστράει στο σύγκρυο των κεράτων,
άψυχο στέκει στην ομίχλη,
σε βουβαλιών σκοντάφτει πόδια,
σα μια πλατιά, μια λυπημένη,
μια σκοτεινή γλώσσα,

ώσπου τέλμα να γίνει από αγωνία,
πλάι στον Γουαδαλκιβίρ των άστρων.

(Η απόδοση-μετάφραση είναι του Νίκου Γκάτσου)*

Στις 11 Αυγούστου 1934, πέντε το απόγευμα, σε μιαν εκτός προγράμματος ταυρομαχία στην αρένα του Μανθανάρες, ο φημισμένος ταυρομάχος Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας χτυπήθηκε θανάσιμα από ταύρο και πέθανε τρεις μέρες αργότερα στα 43 του χρόνια. Τον επένθησεν όλη η Ισπανία. Ήταν άνθρωπος αγαπητός, γεμάτος δόξα και πλούτη και με γνήσια καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Στο Πίνο Μοντάνο, το απέραντο κτήμα του στα περίχωρα της Σεβίλιας, συγκέντρωνε τους σπουδαιότερους Ισπανούς ποιητές του καιρού του, μαζί και τον Λόρκα, με τον οποίο συνδέθηκε με δυνατή, αληθινή κι αδιατάρακτη φιλία. Όλοι τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν σαν ένα φιλόξενο, ευαίσθητο, ιπποτικό κι ανοιχτόκαρδο προστάτη της νεότερης γενιάς των ποιητών. Έτσι το ποίημα τούτο το γραψεν ο Λόρκα στη μνήμη του φίλου του.

Αφιερωμένο ..στο δελφινοκόριτσό μου..






*Η μουσική, που ακούγεται είναι"Ο θρήνος για τον Ιγνάθιο Σαντσιεθ Μεχιας"από το ανωτέρω ποίημα.των Σταύρου Ξαρχάκου, Νίκου Γκάτσου, Κώστα Πασχάλη, Μάνου Κατράκη (Minos EMI)

6 αποκρισεις..:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μαρινα ..... είπε...

νυχτα με κουβεντες καρδιας ...μ΄αγαπημενες μνημες πασπαλισμένες...
με ροδοσταμο και μουσικες ιδιαιτερης αναγνωσης κι ακουσματος...

μνημη-αγκαθι κατευόδιο σε Ανθρωπο μoναδικα αγαπημενο
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
" υπαρχει ενας δισκος του Ξαρχακου σε ποιηση Λορκα..πολυαγαπημενος Θρηνος για τον Ιγναθιο Σαντσες Μεχιας λεγεται"

"ξερειιις τον θρήνο; ξερεις τον θρηνο;;;;;"

αχ...τιποτα δεν γινεται τυχαια...

Κοριτσακι;;;;;;;;;

ΜΗ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ

Talisker είπε...

-και λατρευω τον Λορκα!!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

.
μοίρα μου αγαπημένη,

απολαμβάνω ακούγοντας, και είχα αυτό το δίσκο, αλλά τον χάρισα πριν ΧΧ χρόνια, όταν το πικ απ μου, ήτανε… ούτε για το μοναστηράκι….

Τι όμορφη ανάκληση της μνήμης …

…να ‘σαι καλά κορίτσι μου…

…και το δελφινοκόριτσό μας επίσης….

φιλι φιλι σαββάτου

Talisker είπε...

Συγνωμη που ταραζω την ησυχια σας ..αλλα εχετε μια τοση δα προσκλησουλα!!:)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.