Τετάρτη, Απριλίου 23, 2008


" Ενταφιασμένη πολιτεία"..
Έμοιαζε το χωριό Μ. Παρασκευή..

θυμάμαι..

Η μέρα βούλιαζε στη θλίψη..
Ένας ο δρόμος..κ αυτός έβγαζε στο Ξωκλήσι..


Κ η μάνα να τρυγά τα δαφνόδεντρα..
Κορίτσια με πολλά πανέρια..
Αγκάθια κατακόκκινα σπαρμένη η γη..
Αγόρια με κλαδιά ελιάς στα χέρια..
Κ οι τοίχοι ανθισμένοι με μωβ βιολέτες..


Μόνο ένας Άγγελος να επαναλαμβάνει..
την πατροπαράδοτη ρήση..
"όσοι πιστοί προσέλθετε.."..



Σήμερα..


"εν αναμονή επιβατών.."..
Είναι κλειστά ..όλα πια είναι κλειστά..

Κανείς δεν ξέρει πια να πει..
πόσοι Θεοί απέμειναν..


Παρά μόνον αναμετρούν..

πόσα βήματα ακόμα..

πόσες παγίδες..

πόσες αμαρτίες..






4 αποκρισεις..:

Moira είπε...

Αφιερωμένο στη Μαρίνα..
τον χαλασμό του κόσμου..που ξεπερνάει..

Μαρινα ..... είπε...

Σ΄ΑΓΑΠAΩ...
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΗ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΛΙΓΗ...
ΠΟΛΥ ΛΙΓΗ....ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ

δεν επεμειναν πολλοι θεοι πια ψυχη μου....

μα....
η απουσίες τους γεννουν μικρους θεους- θεες

στον καθρεφτη κοιτα....
το ειδωλο του εννοω

σε αγαπαω....κι ειναι για πάντα

εγινες ανασα...
α-πα-ραι-τη-τη για να πορευτω στη Mερα


και σε αγαπαω
σε αγαπαω
και μου λειπεις ανασα

φιλι δακρυ ευχαριστιας φευγει...
να σε βρει...
να σ΄ακουμπησει...
να δροσισει μετωπο....
να υποκλιθει .....

Μαρινα ..... είπε...

ο χαλασμος του κοσμου;;;
σε ευχαριστω ξανα....

παλευω να ξεπερασω Μόιρα...
παλευω...

σηκώνομαι και πέφτω...
ξανα και ξανα...
πνιγομαι σε ωκεανους μνημης...
ανασταινομαι σε φως αναστασης...
και πάλι...βαθια στο μνημα κοιτω...

μηπως στην σωρο που κειτεται εντος του τον εαυτο μου δω...

ανασα...φιλι φιλι

Moira είπε...

ο Δημήτρης Βαρβαρήγος ειπε:
"Ποιος μπορεί ν' αρνηθεί ή ν' αποφύγει της ζωής τους χαλασμούς... απλά, ως πιστοί, είναι δέκτες καλοί κι ας παγιδεύονται στις αμαρτίες της.".


Δημήτρη με συγχωρείς αλλά ο "χαλασμός του κόσμου" το έχασε το μήνυμα σου, οπότε κ το επανέφερα..

Καλή Ανάσταση σε σένα κ την οικογένεια σου..