Είναι μια χώρα με Αγριες Kερασιές..

Στην άκρη του χεριού σου, η γεωγραφία της ..

Εκεί , που οι καημοί τελειώνουν κ γίνονται θάλασσα..

Είπες κάποτε:

Το μόνον που χρειάζεται είναι να φυσήξει ένας Άνεμος ..

να λάμψει με την μουσική του, τις ασβεστωμένες αυλές..

τα σπίτια..

τα πρώιμα οργωμένα χωράφια..

να σκουπίσει τα χρόνια μας..

για ν'ανάψεις με τα κούτσουρα το τζάκι..

Εγώ δεν ήξερα τίποτε άλλο..

παρά μονάχα τον δρόμο για τις Κερασιές..

Κ όμως..

Τώρα γνωρίζω ..

Τον Άνεμο που σκουπίζει τα χρόνια μας..

Τα κούτσουρα που ανάβουν το τζάκι..

Τη φωτιά , που στεγνώνει τις πίκρες..

Μνήμη.. όλων θαρρώ το όνομα..

Τώρα που τα χέρια μου γίνανε ένα με τα τα δικά σου..

Τώρα γνωρίζω..

Μην τα διπλώνεις άλλο..