Παρασκευή, Απριλίου 18, 2008


Στάθηκα να καλωσορίζω τον ερχομό της μέρας..
Το Φεγγάρι χανόταν απ' το βλέμμα μου σαν δάκρυ ασημένιο..
Σε είδα..
Σώπασα..
Σε καλωσόρισα με την σιωπή μου..

Όμως δεν ήσουν εσύ..
Ήταν η Σκιά σου , που με παίδευε , στο φως της χαραυγής..
Σκιά πελώρια..
Σε ύψος ..
Σε βάθος..
Σε μάκρος..


Χώθηκε στη χούφτα μου μια πεταλούδα..
Μια μαύρη πεταλούδα..
..που ξεκίνησε το μονότονο τραγούδι , της μάταιης προσμονής..
Έδιωξα την πεταλούδα..


Κ η Σκιά έγινε φλόγα..
Μια φλόγα που τρεμόπαιξε στα δάχτυλα μου..
Κ έγινε Ήλιος..
Ένας Ήλιος πανέμορφος κ σπλαχνικός..
Που καλωσόριζε την καινούργια μέρα..
σκαρφαλωμένος στους ώμους μου..

8 αποκρισεις..:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

να καλοσορίζεις τη μέρα πάντα με αίσιοδοξία...
και πάντα να γίνεται η σκιά φλόγα
η φλόγα είναι δυνατή και ανίκητη...

γιάννης φιλιππίδης είπε...

πανέμορφο-πανέμορφο-εξαιρετικό-όμορφο σαν ανοιξιάτικο λουλούδι…

οι σκιές, όσο απομακρύνονται,

τόσο μεγαλώνουν, κοίταζε

αλλά γήτευέ τις με το φως
της ψυχούλας σου…

..και τόσο απρόσμενα
θα φωλιάσει στην όμορφη χούφτα σου,

όμορφος,

σα μουσικό κουτί
που δε φαντάστηκες ποτέ
πως θα σου χαρίσει
ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο…

φιλι φιλι καρδιά μου…

Moira είπε...

πράσινη κλωστή..
καλημέρα!!

πάντα θα υπάρχουν σκιές..πάντα..
ΑΛΛΑ ο χρόνος τις απαλύνει κ ενίοτε τις εξαφανίζει στη λήθη του..όπως όλα..

Καλή σου εβδομάδα..

Moira είπε...

Αγαπημένε μου..

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ακόμα κ μέσα απο τις σιωπές τους χαράσσουν τα πιο όμορφα κ μελωδικά ταξίδια του κόσμου..
Σ'αγαπώ "μικρέ μου πρίγκηπα.."..


Φιλί αγαπημένε μου..

Μαρινα ..... είπε...

κρατησε τον εκει....εκει στον ωμο σου...
περιμενε με...

λιγο απ το φως των όμων σου να πιασω....

λιγο φως απ των ματιων σου το γλυκοχαραμα να κλεψω

να πορευτω στην σκοτεινη μου πολη....

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ....ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΟΥ

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ...ΤΟΥΝ ΠΡΙΝ ΣΚΙΑ ΜΟΥ

Βασίλης είπε...

Εγώ που όλη μέρα
μιλώ με αριθμούς
Και κώδικες
Και μυστικά σύμβολα σαν ταχυδακτυλουργός
Βγάζω από τα κάτασπρα μανίκια μου...
Σαν μυστική υπέρβαση
Αφουγκράζομαι τα λόγια σας…
Κι ανοίγω παράθυρα στον ουρανό
Να μπαίνει η δροσιά της Άνοιξης
Και να δροσίζει πάθος, αίμα και καημό
Να’ στε καλά Πουλιά μου Ταξιδιάρικα
Που πάνω στις φτερούγες σας
Τον Ήλιο κουβαλάτε
Και με το πέταγμα σας
Ταράζετε τις μαύρες τις Σκιές
Κι από τα νύχια τους
την υποταγή και το φευγιό ξορκάτε

την Καλησπέρα μου Ιωάννα

Moira είπε...

Για σένα αγαπημένη μου ..Ναρίνα..
κρατάω τη Σελήνη..
Κυρία της Σεληνιακής ψυχής εσύ..
στα πόδια σου, εναποθέτω, το Σύμβολο των άπειρων χρονικών σημείων της ύπαρξης κ ανυπαρξίας..την αδελφή του Ήλιου και της Αυγής..

Κ κει στη σκοτεινή σου πόλη την κόρη της , την Δρόσο , στέλνω..να σου δροσίζει της ψυχής τις φλόγες..κ ανάσες να γίνονται..

Θυμήσου Μαρίνα..αφουγκράσου την όμορφή εκείνη ώρα που ηχούν τα βήματα της καθώς Ανατέλλει..

Αγαπημένη μου ..
Φιλί..

Moira είπε...

Εσύ που όλη μέρα μιλάς με αριθμούς..κ κώδικες...
όμορφα φεγγάρια, θάλασσες κ τόπους έχεις φτιάξει κ με σωστούς συλλογισμούς τα έχεις χτίσει..
Εξαίσια τα χρώματα σου..κ ο λόγος της γραφής σου..
μα πάνω απο ολα τόσο γνώριμα..σαν αγκαλιά αγαπημένου φίλου..
Κ γω..κάθε που σε διαβάζω στολίζομαι των παιδικών μου χρόνων την αθωότητα..κ πάντα θαρρώ πως προχωρώ ακόμα ένα βήμα προς τον ευατό μου..

Σ'ευχαριστώ..
Καλό μας βράδυ Βασίλη.. Σύντροφε κ Ταξιδευτή..