Ημερολόγιο 8

Νιώθω σαν να βρίσκομαι μέσα σ' ένα πηγάδι βαθύ και σκοτεινό, χωρίς να υπάρχει τρόπος διαφυγής.Για μια ακόμη φορά πρέπει να αναμετρηθώ με τον ευατό μου.Με τους φόβους και τις επιλογές μου.Οφείλω, το ξέρω, να λάβω μια γενναία απόφαση.Ακούγοντας τι όμως;την καρδιά ή την λογική μου;πόσο μπερδεμένη είμαι!Τι μακελειό είναι πάλι αυτό; σαν κακόγουστο αστείο.

Το ξέρω είμαι μόνη μ'αυτό.Καμία καλή κουβέντα, χαμόγελο ή τρυφερός λόγος, δε θα με κάνει να νιώσω καλύτερα.Είνια μοιραίο αυτό που συμβαίνει.Kismet..

Πόσο περίεργο είναι αυτό που μου συμβαίνει.Πόσο γνώριμο επίσης.Και πόσο τραγικό να συμβαίνει ξανα!! Σαν να ανοίγει πάλι η πληγή.Όλα εκείνα τα συναισθήματα , που πίστευα ότι δεν πρόκειται να νιώσω ποτέ ξανά.Κ ερημιά.. Θεέ μου , πόση ερημιά..

Τελικά στα "μεγάλα" είμαστε απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα μόνοι.Απέναντι μας , ο χειρότερος εχθρός μας, ο ευατός μας.

Απαιτείται ψυχραιμία και στρατηγική.Ισχυρός είναι μόνον ο αντίπαλος , που σε νιώθει τρωτό.

Ξέρω , ότι θα γίνει θάλασσα η επιλογή μου. θα με πνίξει, όπως κάθε ακλό, που μου έχει μείνει.Ξέρω, ότι το θέλω πολύ, αλλά φοβάμαι , τρέμω απο τα βάθη της ψυχής μου για όλα όσα έω επιθυμήσει και δεν τα έζησα ποτέ.

Κλάιω, όχι για κάτι που έχασα..

Θρηνώ, για όσα ήθελα να ζήσω και δεν τα κατάφερα.Κ θρηνώ πάντα μόνη στην κόλαση που δημιούργησα..