Σάββατο, Ιουνίου 14, 2008



Τραβήξου μέσα από τα σκοτάδια σου..

Βιάσου να διαλέξεις ένα σώμα δικό σου..

Την χροιά της φωνής σου..

Τη δύναμη των χεριών σου..


Μονάχα έτσι θα μπορέσεις να βουτήξεις..
σε πολύχρωμες κ δυνατές περιπέτειες..


Χτύπα μέσα στις κοιλότητες του είναι σου..
Τα σάπια νερά των κυττάρων σου..
Τόλμησε την άβυσσο..
Το τελευταίο γεφύρι των σκιών..
Ανατίναξε το..


Μόνον έτσι θα κρεμάσεις στη σπηλιά του ήλιου..
τη λευκή πανοπλία σου..
Βλέποντας μέσα στο βλέμμα σου..
την μεγάλη ιδέα της αλλαγής..


Απομάκρυνε τα λαίμαργα σκυλιά..
Τα μάταια ερπετά ..
Γίνε περήφανος..
μέτωπο σκληρό κ απόρθητο..


Αυτές οι θάλασσες σου ανήκουν..
Οι δρόμοι που χαράσσεις..
είναι τα τροπαιά σου..


"Αρκεί μόνο να μη με φοβάσαι"..

6 αποκρισεις..:

Μαρινα ..... είπε...

...και δεν φοβαμαι πια!!!!!!!!!

πανοπλια μου και οχυρο μου...

ομορφο δειλινο να δεις....
ομορφη νυχτα να διαβεις....
και ναναι η αυγη ομορφοτερη.....

ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ.......

Βασίλης είπε...

Μαχαίρι αλάθητο
Και χέρι σταθερό
Σημάδεψε και σκίσε τον φόβο σου, στα δύο
Χαράκωσε την άρνηση
Και μπόλιασε τη ζήση
Με αινίγματα βατά
Και αιώνια χαμόγελα, δυνατά
Κι αμόλυντα

Πυρπολημένη η Νύχτα
Αφού το γεφύρι των Σκιών
Το Ανατίναξες
Πυρπολητή μου!!!
Ρίξε, ρίξε κι άλλο κόκκινο στη Νύχτα
Να λουστεί με φως
Και να μας αναστήσει
Δεν φοβάμαι και…
Σ’ ακολουθώ

Moira είπε...

Τι να φοβάσαι εσύ Μαρίνα μου;

Μαρίνα την πιο δύσκολης αλήθειας..

Μαρίνα της ζωής..

Μαρίνα, εγώ σ'ακολουθώ..

σαν τα θολά στρατεύματα..
σαν κοπάδι άναρχων συναισθημάτων..
άγουρησ σκέψης..
ελειπτικής μνήμης..

Αλλά ακολουθώ πάντα τα δικά σου αστέρια ..αυτά που αλήθεια μπορείς να τα μετρήσεις..


Φιλί αγαπημένη μου..
Φιλί καληνύχτας..

Moira είπε...

Είμαστε μοναχικοί σαν τις ψηλές κορφές με τα απάτητα χιόνια..
Είμαστε σκληροί σαν τις μαύρες σιδερόπορτες της πατρίδας μας..

Ακρίτες άγρυπνοι , στα "σύνορα" να στέκουμε..
έτσι εκπαιδευτήκαμε..
Κ όπως της ζούγκλας, το λιοντάρι,
διώχνει απο διπλα του τα άλλα θηρία..
συντρίψαμε δεσμούς..
διώξαμε αγάπες..
σκοτώσαμε τον Γκιώνη , που μας ξαγρυπνούσε..

Κ ΜΑς ΕΧΕΙ ΖΩΣΕΙ Η ΦΩΤΙΑ..
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΜΑΘΑΜΕ ..ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ..

Τώρα μάθαμε ότι είναι καλά φυλαγμένοι..
ΑΛΛΑ.. μπορούμε ΠΑΝΤΑ να τους αναγνωρίσουμε.. αναγνωρίζουμε τους "ίσκιους"..

κ ξέρουμε ποιο είναι τ'άγνωστο βάραθρο που τους καταπίνει..

Φιλί καληνύχτας Βασίλη μου..

γιάννης φιλιππίδης είπε...

ιωάννα μου αγαπημένη,

μέσα από τα δυνατά σου λόγια,

ένα είναι σίγουρο,

πως κάθε φορά που σ’ επισκέπτομαι,

ανασαίνει η ψυχή μου καινούργιο άνεμο

ευοίωνο, δυσοίωνο,

μικρή σημασία έχει στ’ αλήθεια

μέγιστη αίσθηση είναι

πως ανασαίνω καλύτερα…

ευχαριστώ, ευχαριστώ καρδιά μου,

φιλι φιλι καληνύχτας

Moira είπε...

Καλημέρα Γιάννη μου..
Ξέρω ότι μ'αγαπάς..κ στα καλά σου λόγια δεν έχω κάτι αλήθεια να αντιγυρίσω..

ένα ταπεινό ευχαριστώ.. που όταν με επισκέπτεσαι νιώθεις οικεία κ γνώριμα θα παω εγώ απο την άλλη..

κάποτε σου ε ίπα ότι θα σαλπάρουμε..

μην το ξεχνάς..

εξάλλου ανήκουμε στους "παντός καιρού" εμείς..


φιλί..

φιλί αγαπημένε μου..