Keep Dreaming..

Σε σημείο, που μόνον εγώ κ σπάνια άλλοι, μπορούν να δουν, έχω χαράξει ένα ιδεόγραμμα..Keep dreaming..Να ονειρεύσαι..θα μου θυμίζει, κάθε φορά, που του ρίχνω κλεφτές ματιές..χαμογελάω τότε-σαν σκανδαλιάρικο μικρό..Κ κάθε φορά, έρχεται στο νου μου, η στιγμή που το έκανα..Χρειαζόμουν τότε μια βεβαιότητα στη ζωή μου..στο δέρμα μου..ένα διακριτικό καθρέφτισμα της αναγκαιότητας μου για ΟΝΕΙΡΑ..

Κάποια χρόνια μετά , ξύπνησα αχάραγα με τρόμο..κ μια σκληρή συνειδητοποίηση..ΔΕΝ ονειρευόμουν..Κ για να είμαι πιο ειλικρινής:ΔΕΝ επέτρεπα στον ευατό μου να ονειρευτεί..

Σειρά γεγονότων , σκληρών , βίαιων, τραυματικών,είχαν στοιχειώσει τη γωνιά του εγκεφάλου , που τα όνειρα κατοικούν..

Στο τέλος κάθε χρόνου-ημερολόγια εργασίας-δίνουν κ πέρνουν οι απολογισμοί..κ οι στόχοι..Πάντοτε είχα μια τάση αφοριστική για τα ορόσημα κ τους ελέγχους επιδόσεως ..

Φέτος έπιασα τον ευατό μου να φλερτάρει με τις δικές μου "επιδόσεις" κατά τρόπο αναιδή θα έλεγα.. κ το χειρότερο; μου άρεσε αυτό που έβλεπα κ ένιωθα..

Δεν κάνω προσευχές , για να μπορέσω να ευχαριστήσω κάποιον γι' αυτό..Δεν συνηθίζω να μιλάω για τα "καλά" στοιχεία μου..σχεδόν ποτέ..ΑΛΛΑ..

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ..

Σ' ευχαριστώ, που άρχισες επιτέλους να με βλέπεις..

Σ' ευχαριστώ , που δεν φοβάσαι να μου χαμογελάς..

Να με επαινείς με ένα "μπράβο" , με έναν καλό λόγο..

Σ'ευχαριστώ, που τολμάς να μου εκθέτεις τις πιο μύχιες σκέψεις σου..

Που έπαψες να θάβεις τις ανάγκες σου..

Που άφησες νέους ανθρώπους να μας πλησιάσουν κ δεν φοβήθηκες..

Που δεν διστάζεις να διαγράψεις, ότι κακοφορμισμένο είχες περιμαζέψει λόγω ανασφάλειας..

Που κατάφερες να σταθείς δίπλα μου δίχως φόβο , ακόμα κ στα πιο ζοφερά σου σκοτάδια..

Που ενέσκηψες στις δικές μου πιο άσχημες σκέψεις κ με αφουγράστηκες , όπως η μάνα το αγέννητο..

Σ' ευχαριστώ..που άρχισες να ονειρεύεσαι ξανά..

Δεν προλαβαίνω mon...

(πολύ τρέξιμο..)

Αφήνω εδώ, τις πιο αληθινές ευχές μου για τον καθένα σας..

Κ την αγάπη μου..

θα επανέλθω σύντομα -υπόσχεση..

Καλά Χριστούγεννα..

Χαρακτικό, τοπίου λευκής φαντασίωσης..
Εκλεπτυσμένες γεύσεις..υψηλής αισθητικής..

Γραμμές ακριβείας ..από χρόνια δομημένες οι φλέβες..

Σκουραίνει το αίμα στο χιόνι..

Κ όλες οι έννοιες , που κάποτε μοιάζανε με Φόρμες ..αντανακλώνται αιθέριες..

Πικρίες.,.ελπίδες..εγκαρτέρηση..αγάπη..

κατόψεις δωματίων ..παγκάκια κ όνειρα μπαλκονιών..

Για τούτα τ' ανώμαλα ..που συστήνονται άνθρωποι..

ΟΧΙ ΠΙΑ..

Στους φοβισμένους ανθρώπους..που διαβαίνουν αδιάφοροι..

μη αντέχοντας την ακέραια εντύπωση..

Τα μυστικά ..της ζωής.. περπατούν γυμνά..

σε άννομα στρωμένες κλίνες..Με αναιδείς εκφράσεις..

Προτιμώ να πιάσω τη μέρα από τα μαλλιά

να της τινάξω το κεφάλι βίαια..

κ ίσως έτσι να βγάλει από το Νου.. τις έναστρες

βραδιές..

που εγώ χρειάζομαι...

Ημερολόγια χρόνων σκονισμένων..
Η ξεκούρδιστη κόκκινη κιθάρα..
Ο ραγισμένος Άγγελος , που ξαγρυπνά από τον πόνο..


Που είστε παιδικά μου χέρια, που μέσα σας, τ' άστρα μετρούσα;

Λησμονηθήκατε..
Καμία περίθαλψη..
Κανένα χάδι..

Δεν μπορώ να κλάψω ,όμως..
Άλλαξαν τα μάτια προσανατολισμό..

Η βροχή τους αποκλείστηκε..
στη φωτισμένη από λαμπιόνια αυλή του πατρικού μου..

Κ από τα δέντρα κρέμονται , καρδιές..
νεκρά φύλλα..
φωνές λησμονημένες..
κάποια κάλαντα ξεχασμένα..

Κ ακόμα καπνίζουν , πεισματικά οι στάχτες των ημερών εκείνων..

Τούτο το ταξίδι θα κρατήσει πολύ..
Τους ταξιδιώτες , που δεν έχουν ψωμί, δε φοβάμαι..
έχουν όνειρα..
Μήτε αυτούς, που δεν ζεσταίνει η φωτιά..
έχουν ελπίδες..
Δεν ζηλεύω , αυτούς που έχουν κρεβάτι να κοιμηθούν..
Αγρυπνούν κ στοχάζονται..

Όσους δεν έχουν ελπίδες κ στοχασμούς..
τους λυπάμαι..
Πεθαίνουν από έκπληξη..
Είναι αβάσταχτο το κακό , που σε βρίσκει ανυποψίαστο..


Τούτο το ταξίδι θα κρατήσει πολύ..
Οι δρόμοι γεμάτοι οδοφράγματα..
Τα πάθη, που προπορεύονται..

Άσπρα κ μαύρα πλακάκια, τακτοποιημένα..

το χάδι του βήματος μου, δέχονται..

Στο κατά παραγγελία μου, δάπεδο..

σαν παιδί πατάω..

προσπαθώντας μονάχα τις λευκές επιφάνειες να αγγίζω..

Δύσκολη άσκηση..

Ακροβασία περίτεχνη..Θεατρική..

Κάποτε χάνω του σώματος την ισορροπία.

Κάποτε χάνω του πνεύματος τον υπολογισμό..

Όλες οι περιπέτειες ξυπνούν βίαια..

Όλες τα όνειρα , σκελετωμένες μνήμες..

Οι τιμωρίες,καραδοκούν..

Των αισθήσεων σύγχυση..

Πρέπει να ασκήσω το αποσταγμένο πνεύμα,

στην τέλεια ακροβασία..

Πόσο αλήθεια μ' εξάντλησε η επίμονη άσκηση..

Όμως μονάχα έτσι διακρίνω την ένταση..

της συνουσίας των χρωμάτων..