Πρόσωπα γυμνωμένα από την θέληση..
Χέρια απαλά, που ανασηκώνουν την ελπίδα..
Σώματα που γέρνουν, γεμάτα από εμπιστοσύνη.
Τα πρόσωπα, υπάρχουν -δεν υπάρχουν..
Άρρωστα μέτωπα, της άρνησης δοσμένα..
Πρόσωπα βιαστικά μες στην βροχή,
γυμνά από φτιασιδώματα,
πολύ πιο έντονα σκαμμένα ,
βαθύτερα,
από τον Χρόνο..
Στην παραζάλη του νερού,
ανακατεύεται όλο βουή,
το παρελθόν..
Πίσω από τα πρόσωπα,
η μνήμη σκληρή..
Θολώνουν οι καθρέφτες,
απ΄το βλέμμα..
Δεν μιλούν..
Δεν έχουν τίποτα να πουν..
ή να τους πούμε..
Πόσο λίγο τα γνωρίζουμε..
Πόσο πολύ φοβούνται..
6 αποκρισεις..:
...κι όμως! η αγάπη μπορεί να διώξει τους φόβους, να ξαναγυρίσει την θέληση, να χαϊδέψει τα πρόσωπα με χάδια αισιοδοξίας...
...κι ας είναι δύσκολη η αγάπη, μπορεί!
Καλημέρα
...Ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο...
ποσο λιγο τα γνωριζουμε...
ποσο πολυ τα φοβομαστε....
κι η μνημη....η μνημη.... η μνημη.....
μονη και μοναδικη γνωση....
ακομα κι αν απο διαθλαστικους καθρεφτες παρμενη ειναι....
σε φιλω .....
ομορφο δειλινο να δεις.....
σε φιλω ......
Adiple,
καλησπέρα..
Βαλσαμο η αγάπη, απο όπου κ αν προέρχεται..αλήθεια είναι..
Είναι κ η ίδια που σβήνει πρόσωπα κ χαράσσει μνήμες,όπως λέει κ η γλυκιά Μαρίνα..
Είναι η η ίδια , που μπορεί να γίνει θύμα, ανημποριάς , μιζέριας, στενότητας νου κ καρδιάς..
Είναι κ η ίδια που μπορεί να γίνει τιμωρός κ να σ'εγκαταλείψει..
κ πάντα θα είναι, αυτή , που όλοι μας αναζητάμε, για να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε πιο ρυθμικά..Καλό απόγευμα..
Ταξιδιάρα ψυχή..
καλησπέρα..
Συμφωνώ απολυτα μαζί σου..
Δυστυχως όμως πολλές φορές κ αυτά που δεν αξίζουν , μαχαίρι φαρμακερό γίνονται..
Σε φιλώ..
Μαρίνα μου,
μαζί σου λιγοστεύουν οι λέξεις, αλήθεια είναι..
Η Μνήμη Μαρίνα ,Αρχαία Θεά του Σκοτους κ του Φωτός..
Αφέντρα του Νου κ της Ψυχής..
Μάνα δαιμονισμένων κ αλαφροίσκιωτων..
Η Μνήμη, τα κύτταρα μας..
Εμείς..
Ο πιο μεγάλος μας εχθρός..το είδωλο μας..
Θα φύγω για λίγες μέρες Μαρίνα..
Μετά απο χρόνο..
Σ' αυτό το ταξίδι, θα "πάρω" μαζί μου λίγες απο τις δικές σου νύχτες "με καπνό κ μνήμες"..
Να προσέχεις..
Σε φιλώ γλυκά..
Δημοσίευση σχολίου