Γνωρίζω , πως ήταν βαρύς ο φετεινός Χειμώνας κ όλες οι θημωνιές της αγάπης , καταστράφηκαν απ΄την παγωνιά της απελπισίας..
Με μια μικρή προσπάθεια να ανάψουμε το καντήλι της καρδιάς μας , θ'αποφεύγαμε τις συνέπειες των πυροβολισμών..
Όμως τώρα, οι εχθροί πληθύνανε..
Μας στίβει η αγωνία σαν πουλάκι στην χούφτα ενός παιδιού..
Ο θόρυβος της απουσίας
-
Σωπαίνουμε μέσα απ’ τις λέξεις μας
με άρθρα τυφλά προσφωνούμε
ανθρώπους που έγιναν άγνωστοι.
Πυροβολούμε τα ψηλά μας τείχη
την ώρα που όλοι έχουν πιά χαθ...
Πριν από 3 ημέρες