Τις πεταλούδες γιατί τις λένε ψυχές;
Ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο χθες βράδυ, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία, ανάμεσα σ΄αυτό που έχω και σ’αυτό που επιθυμώ, αυτό που ορίζω κ αυτό που με ορίζει, ανάμεσα στο χθες και το αύριο, ανάμεσα στο κρεβάτι μου και τον ουρανό, ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο ίσως, εκεί, στο σπάνιο ανάμεσα, άκουσα απαλό θρόισμα , ράγισμα της ατμόσφαιρας, πετάρισμα.
Με κλειστά τα μάτια την έβλεπα.
Μια μαύρη πεταλούδα μέσα στο μαύρο σκοτάδι, πετούσε λοξά , κουνώντας με κάποιο κόπο τα φτερά της. Σαν οιωνός πετούσε, σαν επαγγελία. Ελπίδα πως το κλειστό κουκούλι της μοναξιάς μου , ίσως ανοίξει και βγει κάποτε τσαλακωμένη η μαύρη πεταλούδα της μοναξιάς.
Πεταλούδα σε μαύρο χρώμα, όχι το πένθιμο, όχι το σκληρό. Μαύρο , όπως το μαύρο διαμάντι, το ανεκτίμητο το μαύρο χώμα το εύφορο, το μαύρο αίμα το παντοδύναμο, το μαύρο τριαντάφυλλο το εξαιρετικά όμορφο. Πετάρισε για λίγο και έσβησε. Έσβησα και εγώ σε βυθούς ονείρων , που δεν θυμάμαι.
Με κλειστά τα μάτια την έβλεπα.
Μια μαύρη πεταλούδα μέσα στο μαύρο σκοτάδι, πετούσε λοξά , κουνώντας με κάποιο κόπο τα φτερά της. Σαν οιωνός πετούσε, σαν επαγγελία. Ελπίδα πως το κλειστό κουκούλι της μοναξιάς μου , ίσως ανοίξει και βγει κάποτε τσαλακωμένη η μαύρη πεταλούδα της μοναξιάς.
Πεταλούδα σε μαύρο χρώμα, όχι το πένθιμο, όχι το σκληρό. Μαύρο , όπως το μαύρο διαμάντι, το ανεκτίμητο το μαύρο χώμα το εύφορο, το μαύρο αίμα το παντοδύναμο, το μαύρο τριαντάφυλλο το εξαιρετικά όμορφο. Πετάρισε για λίγο και έσβησε. Έσβησα και εγώ σε βυθούς ονείρων , που δεν θυμάμαι.
0 αποκρισεις..:
Δημοσίευση σχολίου