Κύριε αμάρτησα ενώπιόν σου

ονειρεύτηκα πολύ έτσι ξέχασα να ζήσω

μόνο μ’ ένα μυστικό που τόχα μάθει από παιδί

ξαναγύριζα στον πραγματικό κόσμο

αλλά κανείς δεν με γνώριζε σαν τους

θαυματοποιούς που χάρισαν όλη μέρα

το χαμόγελο στα παιδιά και το βράδυ

γυρίζουν στη σοφίτα τους πιο φτωχοί

κι απ’ τους αγγέλους ζήσαμε πάντα αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε,για λίγο . . .

κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

Τάσος Λειβαδίτης