Ποιά πουλιά , μπερδεύτηκαν στα χέρια κ δεν θυμάμαι;

Πως κ δεν με ξύπνησαν , από τις χαρακιές κ τα κρωξίματα;

Πως κατάφεραν κ άφησαν, τόσα αγκάθια να μεγαλώσουν στον Ύπνο μου;

Έχασε τις μικρές καλοσύνες του ο Ύπνος..

Η βροχή σάπισε τα βήματα του..

Η αγωνία , μούσκεψε τις ώρες του..

Αλμυρή απόσταση..

Ακάνθινη σιωπή.. ο ερχομός του..

Πως θα συνηθίσω , μονάχο, τον Ύπνο;

δίχως φωτιά..

αποκεφαλισμένος..

να σπαρταράει μέσα μου..