Β' Μέρος..
Συνεχίζω με τους Κυρίους κ Αγαπημένους..
Γιάννης Φιλιππίδης
Απόγευμα ειρηνεμένο πλάι στη θάλασσα -με τους μακριούς ίσκιους των ελαιοδένδρων να πέφτουν πάνω μας..στα δάχτυλα ακόμα ο Ήλιος..στα δάχτυλα η θάλασσα..στα δάχτυλα το αυριανό σύνορο της Αυγής..κ η Αγάπη λαμπερή , όπως το κρύσταλλο, αθώα σαν βρέφος..η Αγάπη δροσερή σαν το πρωινό χορτάρι..η Αγάπη χαμένη, όπως μια αγορίστικη θύμηση, να ξαναγυρίζει ,έτσι καθώς ξαναγυρίζει η βροχή, έτσι καθώς ξαναγυρίζει πάντα η Αγάπη..
έτσι τον σκέφτομαι τον Γιάννη μας..
Ήχος πλάγιος ...μόνος..
Παραφυλάει τις αχτίνες του ήλιου κ τις περνά στη δική του χρυσή βελόνα..Ανοίγει πόλεμο με τα τζιτζίκια , που ζηλεύουν το τραγούδι του καθώς τους κλέβει τις ώρες τους..Περνά θάλασσες κ ποτάμια , καβαλλόντας πλατανόφυλλα...Αλητεύει σε χρώματα κ μουσικές κ μετά πάλι γίνεται νοικοκύρης κ μπαλώνει μονάχος στη βελόνα τη Ζωή..Ήχος είναι..όλα τα δύναται..
Kismet..
3 αποκρισεις..:
Ο Γιάννης έχει δίκιο..περιοριστικό το 3+3 ..άσε πάλι που αυτό το νούμερο (3) με αποσυντονίζει..
Αγαπημένοι και οι τρεις για πολλούς περισσότερους λόγους , που κάποιοι δεν μπορούν να ειπωθούν -για το μοναδικό λόγο-ότι οι λέξεις θα ακουστούν φτωχές..σε ένταση,βάθος κ ουσία..
Θα καμαρωσω το ομορφο στησιμο..
μερικα πραγματα
ναι
δεν θελουν λογια ..
μιλαει η τρυφεροτητα με τα οποια τα χειριζεται κανεις!
Η εκτιμηση και η αθωοτητα!
Μοίρα μου,
Ιωάννα μου αγαπημένη,
τελικά μου την ταξίδεψες την μυρωδιά της θάλασσας, νοεμβριάτικο βραδάκι στη Κυψέλη και το σπίτι πλημμύρισε αρμύρα… και πολύ περισσότερο απ’ αυτήν, ευωδιαστή κρυσταλλένια αγάπη, αγάπη που δε χρειάζεται παραπανίσιες λέξεις
κι άμεση επικοινωνία, από τότε στην αρχή, επικοινωνία γεμάτη όμορφες αλήθειες που αλλάζαμε στο νετ χωρίς την παραμικρή προσπάθεια
αγαπημένη των δικών σου και των δικών μου προσωπικών στιγμών
φιλί ευγνωμοσύνης
Δημοσίευση σχολίου