Μέρες Νοέμβρη εδώ κ η ανατριχίλα,

συλλογισμούς για τον Χειμώνα δίνει..

Αποδημούν με τον Βοριά, τα ξερά φύλλα..

Τραγούδια στο νερό..

Χρώμα στα δάση..

και μόνη ανησυχία..

με τη βροχή, η ιδέα του χωρισμού μην ωριμάσει..

κ έτσι τα χνάρια της επιστροφής..

χαθούν ξεπλένωντας εγκλήματα..

Καθώς οι ώρες της σιωπής έρχονται..

Ας κρατήσει μονάχα η θαλπωρή από τα Πρωτοβρόχια.

ώσπου η καρδιά να συνηθίσει για τα κρύα βράδια του Χειμώνα..

Αυτά τα βράδια , μόνος ποιος περνά..

Πως;;

για 'ο,τι μικρό, η μεταμέλεια , τυραννά..

Πως;;

με την μονότονη Βροχή.. να καίει τα Μάτια..