Είμαι το δέρμα, που κλειδώνει το κορμί σου..
Ο φλογερός χιτώνας της ερήμου..
Ένα τυφλό , παραμορφωμένο,τρίτο μάτι..
μια σχισμή..
ένα παιδί,που τράβηξε το δρόμο της ερήμου..

Είσαι, το δέρμα , που ταιριάζει στο κορμί μου..
η ομίχλη της ερήμου..
το φιλί, που τα μάγουλα, πυρώνει..
το ροζ σύννεφο,που αναπολεί..
Είσαι η τρέλα..
το χρώμα..
η μυρωδιά..
η λέξη , που τη Μοίρα, χλευάζει..
το μαζί, που γέμισε, αποδημητικά πουλιά..

Είμαι, εγώ , χωρίς το αδιαπέραστο τείχος μου..
δίχως το παγωμένο μου γέλιο..
Η κίνηση κυρίαρχη..
Εγώ..
Εσύ..
η γέφυρα..

Κάποτε ..
..όλα αυτά θα μιλήσουν για μας...