Ημερολόγια χρόνων σκονισμένων..
Η ξεκούρδιστη κόκκινη κιθάρα..
Ο ραγισμένος Άγγελος , που ξαγρυπνά από τον πόνο..


Που είστε παιδικά μου χέρια, που μέσα σας, τ' άστρα μετρούσα;

Λησμονηθήκατε..
Καμία περίθαλψη..
Κανένα χάδι..

Δεν μπορώ να κλάψω ,όμως..
Άλλαξαν τα μάτια προσανατολισμό..

Η βροχή τους αποκλείστηκε..
στη φωτισμένη από λαμπιόνια αυλή του πατρικού μου..

Κ από τα δέντρα κρέμονται , καρδιές..
νεκρά φύλλα..
φωνές λησμονημένες..
κάποια κάλαντα ξεχασμένα..

Κ ακόμα καπνίζουν , πεισματικά οι στάχτες των ημερών εκείνων..