Εδώ κ τέσσερις μήνες ζω σ'ένα σπίτι..
που κρύβει πολλά μυστικά..
Μυστικά που ούτε καν τα φανταζόμουν..
Κ όσο περνά ο καιρός τ'ανακαλύπτω ..
πότε με τρόμο..
κ πότε με μια γαργαλιστική διάθεση να μάθω πολλά περισσότερα..
Χτισμένο περίπου πριν δυο αιώνες..αναμετράται κάθε μέρα με τη θάλασσα..
με τη θάλασσα κ τον Αγέρα..
Στην κουζίνα μου κ κάτω από τα πλακάκια υπάρχει πηγάδι..
Πως βρέθηκε στο δεύτερο όροφο που μένω..
μη με ρωτήσετε δεν έχω ιδέα.
Κ δεν θέλω να σκέφτομαι ...
αλήθεια το λέω..
την όποια χρησιμότητα του, πέραν της αυτονόητης..
Τις προάλλες γνώρισα μια κυρία..
που έμενε στο διαμέρισμα μου..
πριν εξήντα χρόνια..
παιδί ακόμα με τη μαμά της κ τη γιαγιά της..
Μου εξομολογήθηκε ότι κάτω από τα πλακάκια της κουζίνας,
όταν είχε ακόμα πάτωμα..
"έθαψε" κατά λάθος την βέρα της μαμάς της κ δεν της το αποκάλυψε ποτέ..
Η κυρία Ζαίρα αν ακόμα ζούσε θα την έψαχνε...
Φυσικά η κ.Ζαίρα είχε κάνει τρεις γάμους στη ζωή της..
οπότε μικρό το κακό..
Επίσης έμαθα..
ότι το Πράσινο υπνοδωμάτιο μου ..
ήταν το "Κρύο δωμάτιο"
που χρησιμοποιούσαν σαν ψυγείο τα χρόνια εκείνα..
για να αποθηκεύουν πράγματα..
Κάτι που τελευταία ανακάλυψα μόνη μου!
είναι ότι το σπίτι μιλάει με τον Αγέρα..
Τα ξημερώματα ..ξύπνησα από τις φωνές του..
Τον εγκλώβισε στον εσωτερικό φωταγωγό κ αυτός από τη μανία του έσπασε τα τζάμια του τρίτου κ τέταρτου ορόφου..
Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί μάλωναν..
Ξανακοιμήθηκα κ ξύπνησα μέσα στον πυρετό από ένα τρομακτικό όνειρο..
Το σπίτι να κολυμπά στη θάλλασα ..
κ γω να είμαι μέσα στο πηγάδι..
ανήμπορη να κάνω τίποτα κοιτάζοντας τον ουρανό..
Κ αυτός για να με παρηγορήσει μου έτεινε τα χέρια του..
Δεν έφυγα όμως..
παρέμεινα στο πηγάδι..
που ήταν πλημμυρισμένο από Μνήμες κ εικόνες..
ώσπου ξύπνησα..
Το σπίτι ..ήταν στη θέση του ..
Κ ο Αγέρας είχε δώσει τη θέση του σε μια ΄Αγρια βροχή..
Βροχή μου εσύ..
